Rozpoznanie zaburzeń afatycznych

    Rozpoznanie zaburzeń afatycznych

  Afazja Wernickego

    -uszkodzenie tylnego trzeciego oraz górnego zwoju skroniowego,   

    -upośledzenie rozumienia mowy słyszanej, 

   - przy głębokich zaburzeniach: 

    -mowa pełna parafazji werbalnych, neologizmów, płynna, z prawidłową prozodią,
    -zdarzają się też osoby mówiące niezwykle dużo, jednak mówią niegramatycznie i często w    sposób niezrozumiały z czego niekoniecznie zdają sobie sprawę.
   
    Afazja przewodzenia
   - uszkodzenie dróg łączących obszar Broca z okolicą Wernickego, dotyczy ono zazwyczaj zawoju nadbrzeżnego lub też płata ciemieniowego dolnego,
    -spontaniczna mowa jest na ogół płynna, choć występują parafazje głoskowe,
   - bardzo głęboko zaburzona jest czynność powtarzania, a stosunkowo dobre jest rozumienie prostych wypowiedzi.
  
    Afazja anomiczna (amnestyczna)
   - utrata zdolności nazywania przedmiotów, stanów czy zjawisk, które chory potrafi określić opisowo,
     -głębokie trudności w nazywaniu (wydłużony czas reakcji, omawianie, parafazje werbalne, posługiwanie się potocznymi zwrotami),
    -zniesienie związku między przedmiotem, a określającym go rzeczownikiem,
    -tendencja do przekręcania słów, czy zapominania nazw przedmiotów.
   
    Afazja globalna (całkowita)
    -przejawia się przy uszkodzeniach obejmujących cały rozległy obszar mózgu łącznie z okolicą Broca i Wernickego, zakrętem kątowym wchodząc głęboko w istotę białą,
    -przyczynę stanowi niedotlenienie obszaru zaopatrywanego przez całą środkową tętnicę mózgową,
   - obraz kliniczny wskazuje na głębokie zaburzenia językowe dotyczące wszystkich modalności.
   
    Transkorowa afazja motoryczna
    -uszkodzenia, które prowadzą do przerwania połączeń między okolicą Broca a dodatkowym polem ruchowym, przy czym sama okolica Broca pozostaje nieuszkodzona,
    -upośledzenie mowy spontanicznej, a w szczególności trudności dotyczą inicjacji i organizacji wypowiedzi dłuższej, wielozdaniowej,
    -dość uboga fluencja słowna, tendencja do echolalii; zachowane jest również rozumienie mowy, powtarzanie i nazywanie,
    -odpowiedzi formułowane są w myślach, ale bez możliwości ich artykulacji w słowach.
   
    Transkorowa afazja sensoryczna
    uszkodzenie tylnej części mózgu obejmującego obszar pogranicza środkowej i tylnej tętnicy mózgu,
    mowa chorego dość płynna, z parafazjami słownymi, wypowiedzi często mało adekwatne, niezrozumiałe,
    zaznaczają się bardzo głębokie zaburzenia rozumienia mowy, duże trudności w czytaniu, agrafia,
    zachowane dość dobre powtarzanie mowy.
   
    Mieszana afazja transkorowa (tzw. zespół izolowanego pola mowy)
    -odizolowanie obszaru mowy od pozostałych części kory, najczęściej wskutek zespołu   niedokrwiennego w dystalnych częściach tętnicy środkowej,
    -osłabiona fluencja słowna, występują wyraźne echolalia,
    -mowa spontaniczna ulega zakłóceniu, stwierdza się zaburzenia w rozumieniu mowy, głęboką anomię, natomiast zachowane prawidłowe powtarzanie kontrastuje z głęboko zakłóconymi takimi czynnościami mowy jak: czytanie i pisanie.